Hoxe, a curiosa historia dun dos caligramas máis fermosos da nosa literatura, obra de Álvaro Cunqueiro. O mindoninense, autor polifacético (narrador, dramaturgo, poeta...), posuía un talento singular e unha vasta cultura. O seu saber alcanzaba todos os ámbitos e, entre eles, o dos praceres do viño. Mesmo chegou a dicir: «Eu podía darlle unha volta ao país coa taza cunca do meu apelido na man».
Atraído pola relación entre literatura e viño, Cunqueiro descubriu o poeta francés Charles-François Panard (1694-1765) que recreara, a base de versos de diferente medida, a imaxe dunha copa de viño. En 1969, Cunqueiro escribiu:
Atraído pola relación entre literatura e viño, Cunqueiro descubriu o poeta francés Charles-François Panard (1694-1765) que recreara, a base de versos de diferente medida, a imaxe dunha copa de viño. En 1969, Cunqueiro escribiu:
Un poeta francés do séc. XVII, Panard, amaba tanto o viño que os máis dos seus poemas escribíaos medindo os versos de tal xeito que a peza tivese forma de copa, de vaso, de botella. Cando iba morrer, en forma de xentil copa despediuse dos amigos e do mundo. Á súa maneira, vai hoxe iste laude do viño albariño. En galego, i-a seu carón, i-en homenaxe ás vellas cepas de Modela, nais profundas do albariño precioso, o adeus de Panard en fala francesa.
Ah!, e para saberdes máis sobre os caligramas aquí queda tamén esta fantástica presentación elaborada por Claudia Herrón Mullet, alumna de 2º ESO do IES David Buján, de Cambre (A Coruña).
Ningún comentario:
Publicar un comentario