A mallar no polbo

En sesión solemne, e tras deixar transcorrer un tempo prudencial para que arrefriase a polémica relativa á denominación do noso cefalópodo máis popular, o egrexio consello consultivo de Xogosdelingua debateu a fondo tan escorregadiza cuestión e decidiu facer público o seguinte comunicado:

Non podemos aceptar, nin aceptaremos, que se admita a validez da parella léxica polbo - pulpo. Esta solución dual non só resulta ruín e contraria ao espírito globalizador imperante, senón tamén inútil fronte á inevitable deriva que leva ao peixe grande a papar o pequeno (e quen di peixe podería dicir polbo). 

Xa que logo, propoñemos unha solución moito máis acaída aos nosos tempos: instamos á Real Academia Galega a aceptar nos seus dicionarios e vocabularios, con rango de oficialidade, o trío polbo - pulpo - octopus.

Unha medida que, de se estender ao conxunto do corpus léxico do galego, encaixaría á perfección no noso sistema educativo, dotado desa inmellorable repartición equilibrada ao 33 % de galego, castelán e inglés. Iso sen contar coa harmonía sonora que lle achegaría á nosa fala unha base léxica trilingüe. E como proba, aquí queda a inesquecible versión que Celso Álvarez Cácamo fixo hai uns anos, en galecastenglish, do noso clásico «Deitado frente ao mar», de Celso Emilio Ferreiro.

Lingua proletarian de mi people!
Eu hábloa because sí, porque I like it,
because me peta and quiero y dame a gana,
because me sae de inside, allá do bottom
de una sadness aceda que me encircles
al ver so many idiotas desleigados,
pequeños mequetrefes without roots,
que ao wearing la corbata xa don’t know
afirmarse in the love of devanceiros,
to speak a fala madre,
the speech of our abuelos we have mortos,
y ser, co face erguido,
mariñeiros, labriegos of the language,
oar and arado, bow y rella siempre.

Eu speak it porque yes, because me gusta,
e quero be with mine, coa people mía,
next to the homes good que suffer largo
una history told en otra lingua.

I don’t falo for soberbios,
non hablo para os vile and poderosos,
no speak for the finchados,
non hablo for the stupid,
yo non speak prós empty,
que hablo prós que endure reciamente
mentiras and injustice de cotío;
for those que sweat y choran
a llanto cotián de butterflies,
de fire y vento sobre os ojos naked.

Eu non can separar las miñas words
from todos los que suffer neste mundo.
Y you vives no world, tierra miña,
craddle de my estirpe,
Galicia, dulce mágoa of las Spains,
laying rente the sea, ise camino...

Saúde e terra! Salud y tierra! Health and land!