Nós somos nós polo xeito en que nomeamos o mundo. É mediante a nosa lingua que categorizamos e organizamos a realidade que nos rodea. Daquela, onde hai unha lingua, hai un pobo e unha cultura orixinais.
Pensando nisto lembrei unhas palabras de Álvaro Cunqueiro, que expresan está idea de forma ben luminosa e poética:
Ninguén me ensiñaba a fala, que eu adeprendía cos labregos e cos homes dos oficios, cos cazoleiros e cos ferreiros, no forno de cocer o pan e nas feiras. E vía o mundo coa miña fala, e facíame dono del, da abidueira e do merlo, dos escuros montes que pechan o meu val natío, e da claridade que se abre por onde eles mesmo o fan pra que poida entrar á terra o vento mareiro.
Esta idea de que coa fala aprendemos a pensar o mundo tívoa moi presente o alumnado do IES Chano Piñeiro de Forcarei e o do IES Pintor Colmeiro de Silleda ao elaborar o vídeo inicial. A chuvia, as partes do carro e os apeiros de labranza, tres campos semánticos que ilustran ben a riqueza semántica do galego e o xeito en que este nos vincula ao mundo.
De novo, vía Carta Xeométrica.
Solucións xogos enigmísticos (26-6-2014): Anagrama: un astro - Saturno. Palíndromo: Oh, palabra, acaba! - Ai, verba, abrevia! Enigma: semáforo.
Ningún comentario:
Publicar un comentario