Aragorn canta en quenya «O xuramento de Elendil». Despois de saír vitorioso da dura guerra contra Sauron, o novo Rei de Gondor, cumpridor das tradicións, comprométese
co seu pobo por medio dun xuramento na súa coroación.
Por certo, os incondicionais galegos de Tolkien e da saga d‘O señor dos aneis estivemos de festa rachada hai só un par de anos. O xornalista Xesús Fraga acababa de confirmar algo que xa se convertera nunha especie de mito das nosas letras: J. R. R. Tolkien posuíra na súa biblioteca persoal un dicionario de galego, concretamente o Diccionario Gallego-Castellano de Marcial Valladares. O volume, asinado e exquisitamente coidado, atopárao na biblioteca Taylorian de Oxford. A ela fora doado polos herdeiros de Tolkien despois de que estivese 50 anos nas mans do escritor: desde 1923, ata a súa morte, en 1973.
Tolkien era filólogo de formación e non hai nada estraño en que posuíse ou coleccionase este tipo de obras. Un dos seus maiores entretementos era deseñar linguas artificiais. De feito, hai quen sostén que toda súa literatura foi un simple pano de fondo para que estes idiomas tivesen unha «historia», cobrasen «vida». Quen sabe!, aínda que as súas principais fontes de inspiración foron as linguas célticas e nórdicas, resulta emocionante imaxinar que algunha vez Tolkien tamén procurou o «aquel élfico» da lingua galega.
No noso repertorio de linguas de ficción non podían faltar as linguas élficas de John Ronald Reuel Tolkien. As súas dúas principais variedades son o sindarin, propio dos Elfos Grises e inspirado polo galés, e o quenya, falado polos Altos Elfos e relacionado co finés.O xuramento de ElendilEt Eärello Endorenna utúlien. (Do Grande Mar vin á Terra Media.)Sinome maruvan ar Hildinyar (Neste lugar vou vivir, e tamén os meus herdeiros,)tenn’ Ambar-metta! (ata a fin do mundo!)
Por certo, os incondicionais galegos de Tolkien e da saga d‘O señor dos aneis estivemos de festa rachada hai só un par de anos. O xornalista Xesús Fraga acababa de confirmar algo que xa se convertera nunha especie de mito das nosas letras: J. R. R. Tolkien posuíra na súa biblioteca persoal un dicionario de galego, concretamente o Diccionario Gallego-Castellano de Marcial Valladares. O volume, asinado e exquisitamente coidado, atopárao na biblioteca Taylorian de Oxford. A ela fora doado polos herdeiros de Tolkien despois de que estivese 50 anos nas mans do escritor: desde 1923, ata a súa morte, en 1973.
Tolkien era filólogo de formación e non hai nada estraño en que posuíse ou coleccionase este tipo de obras. Un dos seus maiores entretementos era deseñar linguas artificiais. De feito, hai quen sostén que toda súa literatura foi un simple pano de fondo para que estes idiomas tivesen unha «historia», cobrasen «vida». Quen sabe!, aínda que as súas principais fontes de inspiración foron as linguas célticas e nórdicas, resulta emocionante imaxinar que algunha vez Tolkien tamén procurou o «aquel élfico» da lingua galega.
Ningún comentario:
Publicar un comentario