Maurits C. Escher, que eu saiba, non se dedicou nunca ao deseño de fontes tipográficas. Imaxino que hoxe estaría encantando con creacións como a que encabeza a entrada. Un enredo curspidiño aos seus paradoxos visuais: por moi perfecto que pareza ese elemento, o noso cerebro recoñece que é fisicamente imposible.
Deseñadores gráficos de todo o mundo xogan a crear letras que encerran candansúa ilusión óptica, unha xeometría tridimensional imposible. De aí o seu nome: «tipografías imposibles». Alfabetos de poder case hipnótico froito de imaxinacións endiañadas.
Deseñadores gráficos de todo o mundo xogan a crear letras que encerran candansúa ilusión óptica, unha xeometría tridimensional imposible. De aí o seu nome: «tipografías imposibles». Alfabetos de poder case hipnótico froito de imaxinacións endiañadas.
Frustro, de Martzi Hegedűs (Hungría)
Macula, de Jacques Le Bailly (Holanda)
Isosabilia, Rodrigo Fuenzalida (Venezuela)
The Impossible Alphabet, Alan Tran (Estados Unidos)
Ningún comentario:
Publicar un comentario