Xa coñecedes a miña debilidade polos caligramas e pola tipografía animada. Por sorte, hai pouco dei con esta peza, que é unha combinación das dúas cousas. Unha obra do deseñador gráfico estadounidense Richie Pickwell.
Unha roda de doce vogais, «i» e «o», que se move con precisión mecánica, coma os engrenaxes dun reloxo suízo. No seu movemento, as vogais alíñanse verticalmente co resto das letras formando a onomatopea «tick-tock» (o noso «tic-tac»). Un monótono xirar, case hipnótico, que reflicte o inexorable paso do tempo.
Este xogo visual, perfecto na súa sinxeleza, explota con enxeño a forma gráfica das palabras: igualiño, igualiño que os autores da poesía concreta. Lembrades?
Solucións á análise dos chistes de Gogue (7-9-2013): Paronimia (políjono - polígamo) / Polisemia (placa ‘lámina dun material duro’ - ‘radiografía’) / Homofonía (tasa [con seseo] ‘cunca’ - tasa [correcto taxa] ‘medida, cantidade’) / Vulgarismos: asimilación (pilícula) - disimilación (elmanaque) - metátese (flim, candelario) / Calembur (Bár Cenas - Bárcenas).
Ningún comentario:
Publicar un comentario