Se cadra, Sara Marie Fosberg, caixeira de supermercado de 19 anos é unha boa mostra da excelencia do sistema educativo finés. Mais a súa habilidade, por estraño que pareza, non é aprender idiomas, senón imitalos.
Hai uns meses, o seu vídeo, xurdido como simple brincadeira, foi unha desas sensacións virais de Youtube. Aló atrás vimos verdadeiros prodixios na aprendizaxe de idiomas e agora é a vez desta pseudopolíglota chea de descaro e sentido do humor.
Na entrevista, vemos como consegue expresarse con fluidez en inglés con distintos acentos: americano (coas súas variantes), británico, australiano... Mais o que deixa a un pampo é ver a soltura coa que «fala» o xaponés, o árabe, o sueco, o francés, o alemán, o portugués, o castelán, o hindi... Ás veces pode dicir algunha palabra ou algunha frase neses idiomas, máis a chave está en como modula a pronuncia, os acentos, os ritmos e mesmo a xestualidade... Non se pode negar que resulta bastante convincente (agás para os falantes nativos, supoño).
De onde lle veñen os extraordinarios dotes de papagaio a Sara Marie? De ser falante de finés, esa singular lingua urálica (por certo, con dicionario bilingüe en liña)? De xogar compulsivamente ao The Great Language Game? Dun sistema educativo que favorece falar mal unha chea de idiomas? Ignóroo.
Por certo, estes días de datos tristes, veume ao maxín unha idea traxicómica: Para cando un Decreto de Pseudopoliglotismo? Á luz do exemplo da amiga Sara Marie, a que agardan as nosas preclaras autoridades para converter dunha vez, nese camiño cara ao «cosmopalianismo», o noso sistema educativo nunha fábrica de pseudofalantes? Os primeiros pasos xa van aló.
Ningún comentario:
Publicar un comentario