Este queixo, queixolán

Se da nenez hai un recitado que me quedou gravado de forma indeleble, ese foi «Este queixo, queixolán», cos seus acenos incluídos.

Este queixo, queixolán.
Esta boca pide pan.
Este naris, narisete.
Este ollo, pispirete.
Este outro é seu irmán.
Tira polo peluxán.

Así é a versión que aprendín. Outras moitas do mesmo recitado podédelas atopar en orellapendella. Diferente tamén é a que vemos encabezando a entrada. Trátase da Banda dos Cueiros, en Gondomar, nunha iniciativa da asociación Espazo Lectura, proxecto asociativo para o fomento e a animación á lectura en lingua galega.

Lembrei esta peza popular ao ver, en cartaxeométrica, o vídeo no que o polbo Po e unha chea de pequenos nos axudan a aprender, xogando, as partes do corpo. Outro marabilloso proxecto normalizador da xente de Apego (de novo por aquí).

Teño un piollo e próeme..., o bandullo!
Teño un piollo e próeme..., o cu!
Teño un piollo e próeme..., o xeonllo!

Dúas fantásticas formas para traballarmos o campo semántico do corpo humano.

Xogo e aprendizaxe da man! Sempre dá gusto axudar a divulgar proxectos tan necesarios e atraentes!