O espírito lúdico dos nosos escritores e escritoras xa ten pasado por Xogosdelingua unha chea de veces. Por exemplo, en forma de acrósticos. Xa sabedes, esas composicións poéticas que amosan unha palabra ou frase ao lermos en vertical as letras iniciais, medias ou finais dos versos. Desde Lois Pereiro a Xoán Manuel Pintos, de Xosé Amancio Liñares a Afonso X o Sabio.
Quen nos ía dicir que a lista ía ampliarse nada menos que con... Ramón Otero Pedrayo?!
 |
| Ramón Otero Pedrayo |
Hai pouco, grazas ao blog El toupo que fuza, do profesor Suso F. Acevedo, souben dun acróstico aparecido nunha carta enviada por Otero Pedrayo ao polígrafo ribadense Dionisio Gamallo. Ao parecer, os dous amigos carteáronse con frecuencia desde os anos 30 ata a morte do ourensán en 1976. Aló por agosto de 1940, o autor de Arredor de si homenaxeou a Gamallo compoñendo e enviándolle un soneto cuxas quince letras iniciais formaban o seu nome e o seu apelido.
 |
| Dionisio Gamallo |
Diulle ó ser a dozura mariñeira
I a cume do Mondigo, azul vixía
Onde tecen as fadas da neboeira
Namorouno da estrofa largasía.
Ispindo o curazón car’á senlleira
Soedá dos fortes, n’il se ll’a acendía
Ise arelar da roita ventureira
Ofercida aos eleititos da armunía
Galán de troba, pouco a abogadeira
A ambizou o tentou ¡Tiña outra guía!
Moralejo, prosaico da silveira
Arredouno de nós. Hoxe maquía
Lluitando no roquedo da canteira
Obradoiros faiscantes de poesía.
R. OTERO PEDRAYO. Agosto, 1940
Toma soneto acróstico! Ademais inédito! Viva o espírito ludolingüístico! E grazas, don Ramón!
Ningún comentario:
Publicar un comentario