Nos últimos anos, poucos libros me resultaron máis atraentes ca este Abrapalabra (2010), creado a seis mans: as do escritor Antón Cortizas, as do mago Carlos Coira e as do ilustrador Jacobo Fernández Serrano. Un deses libros-xogo para nenos e mozos que tamén son a miña debilidade.
Por unha parte, o volume é unha divertida guía para magos novos. Capítulo a capítulo aprendemos accesibles e variados trucos de maxia que nos irán levando desde o nivel de «aprendiz» ata o de «supermago».
Por outra, imos descubrindo toda a maxia oculta nas palabras. Unha chea de textos, sobre todo poéticos, que nos amosan o amplo abano de posibilidades lúdicas da lingua: trabalinguas, adiviñas, caligramas, acrósticos, textos acumulativos ou tamén monovocálicos (como o que segue).
Na casa á varanda a fada Manana
cantaba baladas na paz da mañá;
na banda da valga galanas as garzas
as ás abalaban, danzaban á par.
A fada Manana sacaba a baralla,
barallaba as cartas na palma da man,
argallaba as cábalas a fada afanada,
para armar palabras sacaba ás tras ás.
Na casa á varanda, palpaba laranxas
cantaba calandras, asaba mazás...
Da alma abrazada a fada lanzaba
cara ás ás das garzas palabras de amar.
E todo cun fantástico traballo de ilustración e cun coidado deseño de gran formato, que mesmo ofrece... un atril incorporado. Outra xoia imprescindible para a nosa «bibliografía ludolingüística básica»!
Ningún comentario:
Publicar un comentario