8 de dec. de 2012

«Trabalínguate» e «destrabalínguate»


Ao redor destes trabalinguas en galego xuntáronse diversas xeracións que compartiron un momento divertido diante das nosas cámaras; pais, nais e fillos, avós e netos, irmáns... Todos xuntos intentando repetir o mais rápido posible e de diversos xeitos, estes, nosos trabalinguas, de Marín e do resto de Galicia.
Neste vídeo e neste texto, os amigos do CEIP O Sequelo, de Marín, recollen unha recente experiencia arredor dos nosos trabalinguas tradicionais.

Un trabalinguas, como é sabido, é un enunciado cun grupo de sons que se repiten e que, xusto por esa reiteración, son difíciles de pronunciar. Dito doutro xeito, son oracións que se resisten a abrollar da nosa boca. Así, a función básica deste xogo de lingua é axudarnos a mellorar a vocalización e a fluidez da nosa fala. Por iso, son tan útiles na aprendizaxe e na terapia da linguaxe oral.

E ademais, os trabalinguas tamén son marabillosas mostras da cultura popular. Algo así como pequenas xoias de creación colectiva deseñadas para xogar, falar, trabucarnos e rir.

Velai van unhas mostras engaiolantes, todas tomadas do imprescindible orellapendella.org. Quen se anima a enlear e desenlear a lingua?
- Ten tinta Antón?
- Tinta Antón ten.

Pola presa do muíño fun.
Collín cordóns.
Cordóns collín.
Debaixo dunha pipa tinta
hai unha pita pinta;
cando a pipa tinta pinga,
a pita pinta pía.
Nun niño de conchagarfos,
dous conchagarfiños hai.
Quen os desenconchagarfizare
bo desaconchagarfizador será.
E para rematar, un novo vídeo con outra experiencia escolar arredor dos trabalinguas. Agora, da EEI Barrionovo, de Arteixo (A Coruña).


Ningún comentario:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...