«You say tomato, I say bailout». Con este titular, a revista Time ironizaba o 9 de xuño deste ano sobre un goberno español que se negaba teimudo a chamar as cousas polo seu nome. Así, o clásico estándar de jazz de Ella Fitgerald e Louis Armstrong servía para ilustrar, con moita retranca, a procura de eufemismos que permitisen evitar a palabra maldita: rescate («bailout»).
Como podemos ver no seguinte vídeo, o uso de eufemismos é unha necesidade constante da linguaxe política dos nosos días. Con eles, os gobernos buscan edulcorar a crúa realidade e encubrir o verdadeiro alcance das súas decisións. Unha manipulación que, as máis das veces, pretende anestesiar o pensamiento crítico dos cidadáns e que, no fondo, só contribúe a desprestixiar aínda máis a clase política.
Como xa vimos nunha entrada anterior, este discurso político imperante, baleiro e eufemístico, parece convertido nun estraño xogo de lingua coas súas propias regras. Aquí deixo un breve esquema para interpretarmos mellor o seu significado.
Activade os vosos detectores de eufemismos e localizade cantos poidades na linguaxe dos medios de comunicación. Ánimo!
Como podemos ver no seguinte vídeo, o uso de eufemismos é unha necesidade constante da linguaxe política dos nosos días. Con eles, os gobernos buscan edulcorar a crúa realidade e encubrir o verdadeiro alcance das súas decisións. Unha manipulación que, as máis das veces, pretende anestesiar o pensamiento crítico dos cidadáns e que, no fondo, só contribúe a desprestixiar aínda máis a clase política.
Como xa vimos nunha entrada anterior, este discurso político imperante, baleiro e eufemístico, parece convertido nun estraño xogo de lingua coas súas propias regras. Aquí deixo un breve esquema para interpretarmos mellor o seu significado.
Activade os vosos detectores de eufemismos e localizade cantos poidades na linguaxe dos medios de comunicación. Ánimo!
Ningún comentario:
Publicar un comentario