28 de maio de 2014

«Bertolina», a canción do verán



A esta altura, case un millón de visualizacións en youtube! Recoiro! Un fenómeno viral na nosa lingua do que non coñezo precedentes. Esta «Bertolina (a Adrenalina galega)» ben merece un lugar en xogosdelingua. Un tema cheo ritmo e humor que parodia o vídeo «Wisin» de Ricky Martin e Jennifer Lopez. Velaquí, dereitiña do noso agro e a lombos da segadora, a canción do verán!

Para a xente de Páramo Pictures (Daniel Moreiras, Xoán Mallo, Iván Capón e María Porteiro), «Bertolina» é o terceiro grande éxito despois de «Ferti món» (versión do «Wrecking Ball» de Miley Cirus) e de «Vou estalar» (interpretación libre do «Gangnam style» de PSY). Para saberdes máis, recomendo este artigo do Diario de Pontevedra. 

Canta, baila e ri a escachar con esta nova peza do noso karaoke!

25 de maio de 2014

The Great Language Game


Vía microsiervos dei cun xogo de lingua fascinante: The Great Language Game (O Gran Xogo das Linguas). Creado polo enxeñeiro e lingüista australiano Lars Yencken, ten unha mecánica ben sinxela: ofrécese un pequeno audio no que se fala un idioma concreto e dúas, tres ou catro alternativas entre as que elixir. Se recoñeces a lingua e acertas, vas acumulando puntos. Mais cada erro costarache unha «vida», e só dispós de tres.

Das 6000 linguas que existen hoxe no planeta, Yencken usou para o xogo só 80; porén, iso non o fai máis doado, nin moito menos. Resulta relativamente sinxelo distinguir o francés, o alemán ou o xaponés; mais a cousa ponse realmente dura cando o que toca é escoller entre o tamil, o húngaro, o tibetano... Uf! A poñer en marcha todo o teu oído e a túa intuición.

E o mellor é que, cando remata a serie, aparece unha información detallada sobre as tres linguas nas que se cometeron os erros.

En fin, poucas formas máis lúdicas coñezo para nos achegar á realidade da diversidade lingüística. Fantástico e adictivo! A xogar! Cal será o teu récord? 


22 de maio de 2014

O humor de Xoán Andrade



O betanceiro Xoán Andrade é humorista gráfico e profesional do ensino. As súas viñetas, apegadas á realidade en que vivimos, combinan un humor crítico e agudo cunha limpa feitura gráfica.

Se queredes gozar do seu humor podedes acudir ao seu magnífico blog persoal: Pingas de humor crítico. Ou tamén podedes seguilo no diario dixital Praza Pública. Mais o certo é que Andrade leva unha chea de tempo a colaborar en diferentes publicacións periódicas (A Nosa Terra, La Región, Revista Galega de Educación...) e medios dixitais (O Imperdíbel, Eivados, Enchufados...).

As pezas que temos atrás seleccioneinas polo su miolo ludolingüístico. Cada unha baséase nun recurso diferente: a antítese, a polisemia, a paronimia e o eufemismo. Es quen de identificalos?

19 de maio de 2014

Publicidade e xogos de palabras



Hai pouco dei con publicidadconbuenaletra, un curioso blog que xira arredor dos xogos de palabras en anuncios publicitarios. Unha idea feliz: amosar todo o potencial da conxunción entre ludolingüística e publicidade, como xa vimos aquí, aquí ou aquí.

A primeira campaña que encabeza a entrada, de Volkswagen e en inglés, xoga no seu slogan co valor expresivo da antítese: «Small is great!», que poderiamos adaptar ao galego como «Que grande é ser pequeno!». Caralludo ademais ese aire retro!

Deseguido outros dous anuncios tirados da mesma fonte. O primeiro, da empresa de supermercados Consum, xoga coa pronuncia do seu nome. Abofé que acertaron ao conxugar a idea de «poner el acento en el “u” y en lo fresco».



E, por último, un ocorrente xogo de paronimia (en castelán): madre - Maphre. A coñecida compañía de seguros deu no albo ao asociar a proximidade formal entre as dúas voces co papel protector das nais: «Maphre no hay máis que una».



Pezas cheas de sentido humor e de gusto ludolingüístico!

16 de maio de 2014

Proxecto adiviña



Vía Carta xeométrica, unha vez máis, coñecín esta proposta educativa e lúdica elaborada desde o CEP Sequelo, de Marín. Trátase do Proxecto adiviña, unha chea de adiviñas populares da man dos nenos e nenas de 4º de EP. Acepta o reto e intenta resolvelas!
 
Aló atrás xa vimos como neste mesmo centro traballaban con outro xénero da nosa ludolingüística tradicional: os trabalinguas.

Como complemento, un libro coas adiviñas escritas e ilustradas polo propio alumnado. E coas respectivas solucións. Fantástico!


13 de maio de 2014

Encrucipoemas


Hoxe, unha orixinal técnica de literatura lúdica: o encrucipoema. Consiste en crear un poema a partir das palabras dun único encrucillado. Estas son as regras básicas:
O poema ten tres partes e mais un título.
A primeira parte, «Horizontais», está composta só polas palabras das definicións horizontais.
A segunda parte, «Verticais», fórmase unicamente coas palabras das definicións verticais.
A última parte, «Respostas», só recolle as palabras incluídas nas respostas, xa verticais, xa horizontais.
O título pode créase con calquera das voces do pasatempo (definicións ou respostas).
A idea orixinal é do poeta Peter Valentine, que converteu así o seu pasatempo favorito nun fantástico exercicio de creación literaria. Faino a diario empregando o encrucillado do The New York Times. Aquí vai a web onde recolle todas as súas pezas desde o ano 2003 (case nada!).

Quen se anima a crear os seus propios encrucipoemas? Eu fixen este ensaio, nada brillante, co encrucillado do mestre Darío Xohán Cabana que encabeza a entrada, publicado o pasado 14 de abril en La Voz de Galicia.
Amor
[Horizontais]
Labrar a cor azul do mar.
Afecto dun sol apaixonado.
[Verticais]
Digo que es pedra, ou flor.
Deixas verdade antiga.
[Respostas]
Vaga por arar.

10 de maio de 2014

Karaoke coa «Galinha pintadinha»



Xa tocaba engadir máis doas ao noso karaoke. E desta vez comezamos cunha peza ben acaída para o mes das flores: «Alecrín dourado». Esta xoia da nosa tradición, con versións tan fermosas como a de Uxía Senlle, tamén se estendeu, polo que se ve, máis alá do Atlántico.

O vídeo tomámolo da Galinha pintadinha, un proxecto musical para o público infantil creado polos publicistas brasileiros Juliano Prado e Marcos Luporini. Paga a pena deixarse caer pola súa web e gozar doutras xeniais animacións como «O elefante» ou «Dona aranha», ideais para os máis pequenos.

A xeito de despedida outro dos seus clásicos: «O sapo não lava o pé», co engado do xogo monovocálico. Veña, a cantar!

7 de maio de 2014

The art of pun






Ás veces é a imaxe a que mellor revela as posibilidades humorísticas e conceptuais da linguaxe. Xa o temos visto moitas veces (aquí, aquí...). E así o demostra tamén o artista gráfico e ilustrador omaní Nabhan Abdullatif con pezas como as que encabezan a entrada e que comparte con todos nós en DeviantArt. Todo lle vale: frases feitas (He’s so cool!, You can count on me), calembur (choco-late), polisemia (sweet ‘do sabor do azucre’- ‘larpeirada’) ou simetrías gráficas (ME - WE).

Adiante! Botade unha ollada e seguro que gozaredes con estas ilustracións cheas de creatividade e sentido do humor. Poucas veces resultou tan acaído o lema de cabeceira deste recuncho: In the beginning was the pun. E non fai falta ter un gran nivel de inglés.

4 de maio de 2014

Máis haikus e tankas



Nese fervedoiro de iniciativas que é a biblioteca do IES de Poio sempre están a ofrecer novas actividades. Desta volta, no seu blog amósannos o resultado duns obradoiros de haikus e tankas: dous tipos de poesía tradicional xaponesa que, como vimos noutras entradas, están xa incorporados á nosa cultura.

O haiku consta de tres versos sen rima e de estrutura silábica de 5-7-5. A súa finalidade é capturar a esencia do momento presente, do aquí e do agora.
No mar a lúa
deita os seus lampos murchos
onda tras onda

              Xoán Abeleira
O tanka, pola súa banda, é unha especie de ampliación do haiku, ao que se lle engaden dous versos máis, cunha estrutura silábica de 5-7-5-7-7.
Lúa alba de vidros,
xogas co soño e as rochas,
pel de meniña…
albiscando, lúa nova,
o irto colo do mar…

                   Sindo (Gumersindo Álvarez Reza)

1 de maio de 2014

Tipografías imposibles


Maurits C. Escher, que eu saiba, non se dedicou nunca ao deseño de fontes tipográficas. Imaxino que hoxe estaría encantando con creacións como a que encabeza a entrada. Un enredo curspidiño aos seus paradoxos visuais: por moi perfecto que pareza ese elemento, o noso cerebro recoñece que é fisicamente imposible.


Deseñadores gráficos de todo o mundo xogan a crear letras que encerran candansúa ilusión óptica, unha xeometría tridimensional imposible. De aí o seu nome: «tipografías imposibles». Alfabetos de poder case hipnótico froito de imaxinacións endiañadas.

Frustro, de Martzi Hegedűs (Hungría)


Macula, de Jacques Le Bailly (Holanda)


 Isosabilia, Rodrigo Fuenzalida (Venezuela)


The Impossible Alphabet, Alan Tran (Estados Unidos)


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...