14 de nov. de 2012

Alfabetos antropomorfos

A voz «alfabeto» provén das letras alfa e beta, as dúas primeiras da serie alfabética do grego. O seu sinónimo «abecedario» provén das letras a, be, ce e de, as catro primeiras da serie alfabética do latín. O alfabeto galego posúe 23 letras: a (a), b (be), c (ce), d (de), e (e), f (efe), g (gue), h (hache), i (i), l (ele), m (eme), n (ene), ñ (eñe), o (o), p (pe), q (que), r (erre), s (ese), t (te), u (u), v (uve), x (xe), z (zeta).

A orixe da orde alfabética é un misterio para os expertos en paleografía. Disque os primeiros abecedarios coñecidos proveñen das escavacións de Ugarit, en Siria, e datan do 1400 a. C. A orde que amosan coincide de forma notable coa do posterior alfabeto fenicio, que serviu de base para o grego, este para o estrusco e este, á súa vez, para o latino. A orde alfabética galega herdámola, como é sabido, da latina.

Na rede, como xa vimos aquí, haivos unha chea de vídeos que presentan o alfabeto de xeito orixinal e atraente. Entre os meus preferidos están os dos «alfabetos antropomorfos», é dicir, os alfabetos representados a través do corpo humano. Velaí van tres destas pezas:

Na primeira, aparece unha única persoa, o bailarín estadounidense Toby Towson.



Na segunda, intervén un grupo de estudantes de deseño gráfico de Newcastle (Inglaterra).



Na terceira, vemos todo o proceso creativo co que o fotógrafo Benning Arjan reproduciu The Body Type, unha tipografía elaborada a partir de modelos espidas ideada en 1969 polo deseñador holandés Anthon Beeke.



Se cadra, tamén vós podedes animarvos a crear os vosos propios «alfabetos antropomorfos». Ánimo!

Solución ao titultexto (8-11-2012):  [A dona do corpo delgado], despois de [elevar as pálpebras], ollou [arredor de si]. Para ela, por mor do [crime en Compostela], as [cousas] xa non eran igual. Desde [a fiestra baldeira] d[un hotel de primeira sobre o río] pensaba saudosa: [«non vexo Vigo nin Cangas»]. Só podía contemplar [os eidos] da [Terra Chá]: [herba aquí ou acolá], [un millón de vacas] e [xente ao lonxe]. Poñíase [o sol do verán]: era [o crepúsculo. E as formigas] a pasear polas paredes. Xa se imaxinaba pasando [unha longa noite de pedra] [á lus do candil]. Por sorte, chegou un [Land Rover]; e nel, [Cándido Branco e o Cabaleiro Negro], [os dous de sempre]. Por fin xa podía comezar [a esmorga]!
A dona do corpo delgado, Álvaro Cunqueiro. / Elevar as pálpebras, Yolanda Castaño. / Arredor de si, Otero Pedrayo. / Crime en Compostela, Carlos G. Reigosa. / Cousas, Castelao. / A fiestra baldeira, Rafael Dieste. / Un hotel de primeira sobre o río, Xohana Torres. / Non vexo Vigo nin Cangas, Bernardino Graña. / Os eidos, Uxío Novoneyra. / Terra Chá, Manuel María. / Herba aquí e acolá, Álvaro Cunqueiro. / Un millón de vacas, Manuel Rivas. / Xente ao lonxe, Eduardo Blanco Amor. / O sol do verán, Carlos Casares. / O crepúsculo e as formigas, Xosé L. Méndez Ferrín. / Longa noite de pedra, Celso Emilio Ferreiro. / Á lus do candil, Anxel Fole. / Land Rover, Suso de Toro. / Cándido Branco e o Cabaleiro Negro, Darío Xohán Cabana. / Os dous de sempre, Castelao. / A esmorga, Eduardo Blanco Amor.

Ningún comentario:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...