Caetano Veloso: ludolingüista [1]

Sempre é bo momento para escoitar o meu admirado Caetano Veloso, un dos músicos brasileiros máis influentes das últimas cinco décadas. Tan maxistral músico como poeta, Caetano é un innovador que decote se interesa por tirar o máximo proveito ao xogo verbal nas súas pezas.

A canción anterior, «Zera a reza» (Noites do Norte, 2000), é un deses claros exemplos de verdadeiro afán ludolingüista:

Zera a Reza

vela leva a seta tesa
rema na maré
rima mira a terça certa
e zera a reza

zera a reza, meu amor
canta o pagode do nosso viver
que a gente pode entre dor e prazer
pagar pra ver o que pode e o que não
pode ser
e pureza desse amor
espalha espelhos pelo carnaval
e cada cara e corpo é desigual
sabe o que é bom e o que é mau
chao é céu
e é seu e meu
e eu sou quem não morre nunca

vela leva a seta tesa
rema na maré
rima mira a terça certa
e zera a reza       

Unha xenial primeira estrofa a base de anagramas silábicos (vela-leva, seta-tesa, rema-maré, rima-mira, terça-certa, zera-reza) que poderiamos traducir deste xeito: «vela (candea e vela do barco) leva a seta (frecha) tesa / rema na marea / rima mira no martes (terza feira) correcto / e reduce a cero o rezo». Desde este inicio, a canción é un convite a abandonar o rezo á divindade tradicional e propón seguir un novo deus que verdadeiramente une e libera os seus fieis: «o samba», «o carnaval».

Fieis da ludolingüística, prometo volver con máis Caetano. Ben o merece!