Yolanda Castaño xa apareceu neste blog un tempo atrás como presentadora do popular concurso Cifras e letras. Na entrada de hoxe, a poeta nada en Compostela ocupa un papel protagonista como autora dun título máis da nosa «bibliografia ludolingüística básica»: Elevar as pálpebras (1995). Trátase da súa primeira obra, un poemario que aborda a temática erótica cunha perspectiva feminina e feminista e que zumega sensualidade e ton lúdico. Unha boa proba disto é o poema «Abecedarios baleiros» no que Castaño ensaia o a técnica do tautograma.
Un tautograma (do grego tauto- ‘o mesmo’ -grama ‘letra’) é un verso ou un poema formado por palabras que comezan pola mesma letra. A autora logra crear, en forma de suxestiva e sonora enumeración, un gran texto tautogramático que percorre, letra a letra, todo o noso abecedario.
Abecedarios baleiros
Abecedarios de azar amargurado.
Beixos de baldíos balorentos.
Camposas cansas de cinza cega.
Chairas de chumbo chaguazoso.
Dor de debuxos desfigurados.
Esvaemento de esperanzas ebrias.
Fumes fuxidos de fogaxes fríxidas.
Gándaras de galaxias grises.
Hecatombe de herméticas herdanzas.
Idiomas de idades inaprensibles.
Lentura lene de lánguida laceira.
Mares de macias mágoas mancadas.
Nubes de náufraga nudez.
Outono de olladas orfas.
Poeira de pedra prateada.
Queixume de quietude queda.
Recendos raros de relentos rotos.
Saraiba de sorrisos secos.
Templos temperáns de torpes tentos taponados.
Universos de utopías últimas.
Vales vacíos de vagos vapores vagabundos.
Xardíns xementes de xarope xélido.
Zodíacos de zume zugado que zozobra.
Este texto de Yolanda Castaño, peza singular na nosa fauna ludolingüística, non pasou desapercibido para os nosos lectores máis novos e en blogs coma este ou estoutro podemos atopar novos poemas tautogramáticos inspirados nel.
Quen se anima a crear outro/s tautogramas?
Ningún comentario:
Publicar un comentario