Iván Ferreiro (unha das miñas debilidades musicais) fai con este tema, «Bocata e futbolín», unha fermosa homenaxe ao Xabarín Club. Este espazo da TVG botou a andar no mes de abril de 1994, é dicir, o noso porco bravo televisivo acaba de facerse maior de idade. Series de animación, noticias, videoclips e moitos outros contidos que engaiolaron varias xeracións de rapaces (grandes e pequenos) ata se converter en todo un fenómeno social: máis de cen mil socios (unha cuarta parte dos nenos de Galicia).
Unha ferramenta normalizadora privilexiada que, por desgraza, desde hai un tempo se deixa esmorecer, comezando pola supresión da programación da tarde (cando os nenos e nenas ven máis televisión).
E aproveitando o videoclip, unha suxestión: «liberar» o/a cantante que levamos dentro e xogar ao karaoke.
Este invento xaponés nace do costume de acompañar con cancións as sobremesas de todo tipo de «paparotas» (algo ao que nós tamén estamos bastante afeitos). En concreto, todo xurdiu cando o público do cantante Daisuke Inoue comezou a lle pedir insistentemente gravacións das súas cancións para poder cantalas nas festas. Inoue, ao decatarse do potencial da idea, creou e alugou as primeiras máquinas, mais nunca chegou a patentar o seu invento (na súa modestia, Inoue dicía que el non era un inventor, que só era un «home de ideas»). Hoxe, os karaokes son unha mostra máis do mundo globalizado: en todo o planeta son usados para cantar e gozar nas xoldas, para aprender idiomas ou mesmo para combater a depresión nos hospitais.
Se queredes explotar as posibilidades do karaoke con abundantes temas na nosa lingua aquí deixo unhas referencias de recursos na rede: o proxecto Galeoke, da man da asociación Trabalingua, ou as webs xabarin.org e osarquivosdameiga.com.
Ningún comentario:
Publicar un comentario