Que pode ocorrer se pronunciamos mal unha palabra ou se facemos as pausas incorrectas nunha oración? Por que cómpre usar ben nun escrito os signos de puntuación, a acentuación e as demais convencións ortográficas? Les Luthiers, os xeniais mestres do humor ludolingüista que xa nos axudaron nunha entrada anterior, demostran nesta coñecida escena a grande importancia da ortografía.
Por aí circulan ademais unha chea de anécdotas «pseudoverídicas» ;-) que nos falan da importancia dos signos de puntuación. Por exemplo:
Contan que un soldado romano, antes de partir a unha campaña militar, foi preguntarlle polo seu futuro a unha sibila (o equivalente dos nosos videntes). A súa resposta foi: IBIS REDIBIS NON MORIERIS IN BELLO. Ou o que é o mesmo: «Irás non volverás morrerás na guerra». O caso é que o romano marchou para a guerra tan desacougado como antes de consultar a sibila xa que a mensaxe tiña interpretacións opostas segundo como se puntuase: «Irás, volverás, non morrerás na guerra». / «Irás. Volverás? Non. Morrerás na guerra».
Outra coñecida anécdota é a atribuída ao emperador Carlos V, que debía asinar unha sentenza que dicía así: «Perdón imposible, que cumpra a súa condena». Pero o monarca, segundo se conta, decidiu actuar con magnanimidade e cambiar a sorte do reo puntuando doutro xeito o texto: «Perdón, imposible que cumpra a súa condena».
A última historia apócrifa é aquela que conta que o gobernante arxentino Juan Domingo Perón decidiu pechar unha agarimosa carta á súa esposa deste xeito: «Evita bicos e apertas». E o caso é que non había ningún andazo nin epidemia naqueles días. Por sorte, Eva Perón sabía da impericia ortográfica do seu cónxuxe e que este quería dicir: «Evita, bicos e apertas» (ou iso supoñía).
E para rematar, algo de traballo: Quen se anima a trocar o sentido destes enunciados modificando a súa ortografía: signos de puntuación, signos de interrogación ou admiración, acentuación gráfica...?
Non quero máis, ela si. – ..................................................
Apuremos ou non colleremos o tren. – ..................................................
Miguel chamoute, Carme. – ..................................................
Non podedes cazar, rapaces. – ..................................................
Xoán vén cedo. – ..................................................
Neva moito, mais iremos á montaña. – ..................................................
O mestre dixo: Antón é un lacazán. – ..................................................
Ningún comentario:
Publicar un comentario